Ένα εγχείρημα που ωστόσο δεν θα υπήρχε δίχως τους εμπνευστές του και τους εργάτες, τους ανθρώπους που το πραγματοποίησαν, το κράτησαν και το συνέχισαν. Χάριν σε αυτούς λοιπόν, το περιοδικό κλείνει φέτος 35 έτη ύπαρξης και 100 τεύχη
© Assimina
πληκτρίζοντας κείμενα δικά μου και άλλων, σε διαδικτυακούς χώρους -επιλογές-
© Assimina
συγκλίσεως οι απέναντι
«ωραιοτάτη ημέρα!» ‒ πιστοποιείς ως να
παρέμεινα στα πρόδηλά της θέλγητρα
απαθής άγαρμπος ασυντόνιστος ο ήλιος
καραμπινάτος έψηνεν τα επάνω-πάνω
σύννεφα ζεμάταε σίγουρος μικροθεός ό-
ταν φτωχοζευγάς κολλήγωνα ή μου κλέβαν’
κεκτημένα το χωραφάκι έχανα νοώ χάνων
και ’σέναν κάμπος συλλούλουδος καν πού πού
να ’σαι η θαλασσίτσα που βρέχων τέτοια από-
σταση απόστασα ναν συναινώ «ωραιοτάτη ημέρα!»
Κώστας Θ. Ριζάκης
© Assimina
(απεύθυνση)
υγ. και καθώς δεν επιτρέπει (!;!) ο μπλόγκερ να γράψω στα σχόλια
© Assimina
ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟΝ
.
Τα ποιήματά του φληναφήματα ολκής,
μπούρδες θεόρατες η μια πάνω στην άλλη,
κακοχτισμένα σπίτια, πόλεις θλιβερές.
Τους κριτικούς για να θαμπώσει, σώνει και καλά,
τις κοπελίτσες να σοκάρει ως ν’ ανατριχιάσουν.
Κ’ εκείνη να τον αγαπά, να τον ποθεί, να λιώνει.
Δικούς της άμα διάβαζες λίγους μονάχα στίχους,
ψηλά στα ουράνια θα ’βλεπες κύκνους να φτερουγίζουν·
ζούδια μυριάδες θ’ άκουγες, κορυδαλλούς, τζιτζίκια
κι ανάλογα την αίσθηση −το άρωμα των λέξεων−
λιβάδια θα αντίκριζες καταμεσής στην πόλη.
Σ’ εκείνον, ο περιπτεράς, ρέστα, τσιγάρα, τσίχλες,
του πέταγε σαν να ’νιωθε, αίφνης, κλειστοφοβία
και τρέμανε, στη θέα του, των γκαρσονιών τα χέρια.
Την ίδια ώρα, οι σκύλοι εμπρός της υποκλίνονταν
κι οι γάτες γουργουρίζανε δίπλα της μαγεμένες,
στα πόδια λες και τρίβονταν λάγνα της Νεφερτίτης.
.
.
από τον χώρο του φ/β του ποιητή
© Assimina
© Assimina
τόσα τα ονόματα που σου 'δωσα κι ακόμη να ησυχάσεις
επανάληψη λοιπόν
*** *** *
*** *** *
σαν τότε που έβλεπα στο τι είναι ευτυχία του Χάξλεϋ έναν χαμό επισκέψεις και κοίταζα αμήχανη έως ότου διαπίστωσα το αφιέρωμα γνωστού περιοδικού λόγου και τέχνης στο θέμα: τι είναι ευτυχία
υπέθεσα ότι θα είχαν βάλει κάποιον σύνδεσμο, προς τιμή τους
θησαυρός τα ανοικτά μπλογκς, ε;
διότι, τι να κάνουν κι οι φιλόλογοι; πόσα να θυμούνται; εδώ κι η Μπριτάνικα θα χάσκει πλέον αν δεν ανανεώθηκε
ύστερα, που να βρίσκεις θέματα απο μόνος σου έτσι που τρέχουν πια τα πάντα;
καταλαβαίνω, όπως καταλαβαίνω και την αγωνία για αναγνώριση ή, το απλούστερο, την διατήρηση θέσης εργασίας
και το διαδίκτυο βοηθάει
άντε! χαίρε ω θαυματοποιέ με βοήθεια!
υγ. όχι, αυτή δεν είναι προγραμματισμένη :)
© Assimina