Λουκάς Λιάκος στο Straw Dogs

Λουκάς Λιάκος στο Straw Dogs


Γράφω για έναν άντρα που ζει στις πέτρες και στη καταγωγή του
ζει στο αδύνατο ρωμαλέο κορμί μελαχρινός μια καταιγίδα αγίνωτη
έρημο δρομάκι πόρτα κλειστή σιδερωμένα άμφια μαύρα
ολοένα οι οχιές του αυξήθηκαν ρίζωσαν με αγκάθια και σάρκες
ήρθαν με τα χρώματα κι η βαφή τους τον γέμισε φίλους
ανάξιους αριθμούς να κοιτάζουν έξω τις φωτοβολίδες
όμως τα ύψη των χεριών σου ασσύληπτες δάφνες
είναι παρηγοριά για τη λύπη που κάθεται στο σκαμνί μας
αχ καλέ μου που κατεβαίνεις που πας να 'ξερες που μας αφήνεις
εδώ είναι οι λεμονιές που σκίζονται τα χέρια μας
εδώ είναι το χιόνι βαθύ και δύσκολο να ανάψει τα κεριά μας
εδώ στέκουν τα αδέλφια μας αμίλητα χρόνια
εδώ στέκουν τα αδέλφια μας τούβλα στο χώμα
[...]

-απόσπασμα από το: Το Τετράδιο Που Θα φιλήσουμε-

© Assimina