(παρένθεση)

 

 ανέβασα το level μάνα 

παράπονο μην έχεις

 πώς το έλεγε ο ζόρικος θείος;

όχι όπως τα ξέραμε αλλά όπως ήρθανε

 

© Assimina

Άντης Ιωαννίδης, Η μάνα μου το Πάσχα

 

 Άντης Ιωαννίδης," Η μάνα μου το Πάσχα"


Παιδί
που μʼ αγγελόσκιαζε το φως
και νύχτωνε νωρίς κοντά στους κατηφέδες

η μάνα μου
σαν βύζαινε μια χούφτα σαλιγγάρια
ξύπναγε δίπλα στο κορμί της
κι έκλαιγε να πνάσει

Ποιος νʼ ακούσει…

Έξυνα επάνω της στεχνά νερά
παλιές εφημερίδες
Έσκυβα και μάζευα κομμάτια παρακάλια
μανικετόκουμπα χρυσά
τα σκουλαρίκια της δειλά
τα περιστατικά της ομορφιάς της

Κι όπως πανσέληνος μικρή
ανέτελε στον κόρφο της
πύρωνα φύλλα προσευχής
κι έβγαινε πάλι στην αυλή
ψηλή
φυτρωμένη
η μάνα μου το Πάσχα


..............


το διάβασα στο ΠΟΙΕΙΝ έναν χρόνο πριν: 13 04 2023

το ζήλεψα αυτό το ποίημα, το θαύμασα

 

© Assimina

(παρένθεση)

 

κι όπως να φωνάξω αρχίνησα:

τα καταφέραμε πατέρα,

νατην η μάνα προσπερνά  

δικά της αφήνοντας σημάδια

όπως και νάχει

οι δυο σας εντός μου ακόμη κι έτσι συναντιέστε

 

© Assimina

Εμβόλιμον 99 - 100

 

 

Το 1996 - '97 στο Κυριάκι Βοιωτίας, τόπος πρώτου διορισμού για εμένα, ανάμεσα σε άλλα πολλά έμαθα και πώς ένας οργανισμός, μια βιομηχανία, μπορεί να επηρεάσει τη ζωή των κατοίκων του χωριού επιμελούμενη θέματα που αφορούν την ποιότητα ζωής των κατοίκων οι οποίοι τυγχάνουν και εργαζόμενοί της

     Το 2013 και μέσα από τον εδώ δικτυακό χώρο συναντώντας τον Γιώργο Χ. Θεοχάρη και το "Εμβόλιμον" μαθαίνω και ότι μπορεί να συμβάλει, ενισχύσει την ανάπτυξη κουλτούρας και πολιτισμού των γύρω τόπων. Η "Αλουμίνα", όπως την λένε οι ντόπιοι, επιχορηγεί μαζί με το Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, την έκδοση του περιοδικού "Εμβόλιμον".

Ένα εγχείρημα που ωστόσο δεν θα υπήρχε δίχως τους εμπνευστές του και τους εργάτες, τους ανθρώπους που το πραγματοποίησαν, το κράτησαν και το συνέχισαν. Χάριν σε αυτούς λοιπόν, το περιοδικό κλείνει φέτος 35 έτη ύπαρξης και 100 τεύχη

Επομένως,

     Συγχαρητήρια!

     Συγχαρητήρια για την έμπνευση, το κουράγιο, τον χρόνο, τον κόπο, τα αποτελέσματα, την προαγωγή του πολιτισμού στην Βοιωτία σε όλους τους συντελεστές κι ευχές για δυναμική, δημιουργική συνέχεια και από εμένα

"Εμβόλιμον" περιοδικό, 35 έτη λειτουργίας, τεύχος 99-100, 

συγχαρητήρια κι ευχές από εμένα και το αντίγραφο του Κλέε 

"Εμβόλιμον" περιοδικό, 35 έτη λειτουργίας, τεύχος 99-100, 

συγχαρητήρια κι ευχές απο εμένα, 

το τριανταφυλλάκι όπου πόζαρε φωτογραφία του Δαυίδ Μπάκα,

και την,  με χρυσή κλωστή πλεγμένη, οχίτσα της φίλης μου Δήμητρας Ντούσια

η ανάρτηση έγινε κ α ι για να θυμάμαι, χαίρομαι κι ε υ χ α ρ ι σ τ ώ

 

© Assimina

Κώστας Θ. Ριζάκης, συγκλίσεως οι απέναντι

 

 συγκλίσεως οι απέναντι
 

«ωραιοτάτη ημέρα!» ‒ πιστοποιείς ως να
παρέμεινα στα πρόδηλά της θέλγητρα
απαθής άγαρμπος ασυντόνιστος ο ήλιος
καραμπινάτος έψηνεν τα επάνω-πάνω
σύννεφα ζεμάταε σίγουρος μικροθεός ό-
ταν φτωχοζευγάς κολλήγωνα ή μου κλέβαν’
κεκτημένα το χωραφάκι έχανα νοώ χάνων
και ’σέναν κάμπος συλλούλουδος καν πού πού
να ’σαι η θαλασσίτσα που βρέχων τέτοια από-

σταση απόστασα ναν συναινώ «ωραιοτάτη ημέρα!»



                                                      Κώστας Θ. Ριζάκης

 

 

σ.σ.: 

σήμερα που προγραμματίζω την ανάρτηση, είναι Δευτέρα

6 Μαρτίου 2023,  έξι μέρες μετά το δυστύχημα με τα τρένα στην 

κοιλάδα των Τεμπών

η κοινωνία είναι ανήσυχη, αναστατωμένη κι εγώ που γράφω, 

νοιώθω τύψεις όταν χαμογελώ· περπατώ σκυμμένη

 

το ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη, αναρτήθηκε στον Ποιητικό Πυρήνα 

με την ευχή μιας καλής βδομάδας και με συνεπήρε διαβάζοντάς το, 

μου "μίλησε"

γι' αυτό και το αναρτώ με προγραμματισμό να φανεί σαν σήμερα, 

ένα έτος μετά στις 12:11μ.μ.

Να θυμηθώ να θυμάμαι.        α.λ.

 

 

© Assimina

(παρένθεση)

 

(απεύθυνση)

 

λοιπόν; έχουν πράγματι ανάγκη Ιφιγένειες

οι καιροί να προχωράνε;

 

δεν το συζητήσαμε αυτό, Τρυφερέ 

τι λες, τώρα, που στην ίδια πλευρά μ' αυτήν που στέκομαι, είσαι;

κι ας μην ήταν λίγες οι φορές που Ιφιγένειες κι εσύ γεννούσες

 

υγ. και καθώς δεν επιτρέπει (!;!) ο μπλόγκερ να γράψω στα σχόλια

αφορμή δόθηκε από τον θάνατο του ποιητή και το άνοιγμα παλαιότερων αναρτήσεων που τον αφορούν σε ιστοχώρους

εκεί, σβησμένο το όνομά σου

μια Ιφιγένεια κι εσύ

άξιζε άραγε τον κόπο;

για σένα;

για όποιον σε αυτή τη θέση σε προόρισε;

σου έδωσα το ποίημα / να μιλήσεις περιμένω

© Assimina

Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου, ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟΝ

 

 ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟΝ  
.
Τα ποιήματά του φληναφήματα ολκής,
μπούρδες θεόρατες η μια πάνω στην άλλη,
κακοχτισμένα σπίτια, πόλεις θλιβερές.
Τους κριτικούς για να θαμπώσει, σώνει και καλά,
τις κοπελίτσες να σοκάρει ως ν’ ανατριχιάσουν.
Κ’ εκείνη να τον αγαπά, να τον ποθεί, να λιώνει.

Δικούς της άμα διάβαζες λίγους μονάχα στίχους,
ψηλά στα ουράνια θα ’βλεπες κύκνους να φτερουγίζουν·
ζούδια μυριάδες θ’ άκουγες, κορυδαλλούς, τζιτζίκια
κι ανάλογα την αίσθηση −το άρωμα των λέξεων−
λιβάδια θα αντίκριζες καταμεσής στην πόλη.

Σ’ εκείνον, ο περιπτεράς, ρέστα, τσιγάρα, τσίχλες,
του πέταγε σαν να ’νιωθε, αίφνης, κλειστοφοβία
και τρέμανε, στη θέα του, των γκαρσονιών τα χέρια.

Την ίδια ώρα, οι σκύλοι εμπρός της υποκλίνονταν
κι οι γάτες γουργουρίζανε δίπλα της μαγεμένες,

στα πόδια λες και τρίβονταν λάγνα της Νεφερτίτης.
.
.

Το ποίημα "Υπερφυσικόν", είναι η συμμετοχή μου 

στο Ημερολόγιο 2023, της Εταιρίας Λογοτεχνών 

Θεσσαλονίκης, που έχει ως θέμα τη βία κατά των

 γυναικών. (Εκδόσεις Ρώμη 2022)

 από τον χώρο του φ/β του ποιητή

 

 

σ.σ.:

το αναρτώ με προγραμματισμό να εμφανιστεί ένα χρόνο μετά

μου άρεσε πολύ, γι' αυτό

μου άρεσε ως θέμα, ανάπτυξη, ρυθμός                α.λ.

 

 

 

© Assimina